حباب های روی آب / شاخصه های گزینه های برتر در شورای شهر / از واقعیت تا شعار!
سرویس تحلیلی – خبری جلال شرق ، با توجه به پایان ثبت نام داوطلبان شوراهای اسلامی شهر و روستا که با استقبال خوب داوطلبان با همه نوع سلایق گروهی مواجه شده است نگارنده را بر آن داشت تا با استفاده از وقابع گرانسنگ چهار دوره ی شورا و اتفاقاتی که در شهرهای بزرگ و کوچک افتاده است نگاهی دلواپسانه مثل بعضی دلواپسان! به رویکردهای داوطلبان و به قول خودشان خادمان این مردم بیندازیم واز حالا با یک تلنگر بگویم دست درازی به اعتماد مردم موقوف!
و اما! اولین جایگاه و تحقق یک عضو شورا، آشنایی وی با مجموعه شهر و مدیریت شهری و آشنایی با نیازهای روز شهر و اولویت دادن به آن‌ها و درواقع داشتن یک پیشنهاده کوتاه‌مدت و بلندمدت چهارساله برای عضویت در شورای شهراست و اینکه میزان تعهد و ضمان وی در برابر شهروندان که به وی رأی دادند تا چه اندازه است؟ سؤال اول؛ آیا مجموعه‌ای که داوطلب شدند پروپوزالی برای شهر و مدیریت شهری دارند؟
به‌راستی تا کی می‌خواهیم اشخاصی را به سمتی بگماریم که بیشتر به‌رسم دوستی و خویشاوندی و زد و بندهای سیاسی و جناحی باشد و به‌جای اینکه به جوانان داری تخصص در پویایی و مدیریت جهادی کمک کنیم تا شهر را در دست آنان بسپاریم شورا و شهر را در دست کسانی بسپاریم که بیشترین دغدغه آنان، دریافت حق الجلسه در کمیسیون‌ها و نشست‌ها و لا غیر باشد و اما سؤال دوم! آیا تشنگان خدمت به مردم واقعاً آنچه بر زبان‌دارند بر دلشان است برای مفهوم این سؤال مثالی از مولانا خالی از لطف نیست
آبی در گودالی عمیق در جریان بود و مردی تشنه‌ای از درخت گردویی بالا رفت و درخت را تکان می‌داد. گردوها در آب می‌افتاد و همراه صدای زیبای آب، حباب‌هایی روی آب پدید می‌آمد، مرد تشنه از شنیدن صدا و دیدن حباب لذت میبرد. مردی که خود را عاقل می‌پنداشت ازآنجا می‌گذشت به مرد تشنه گفت: چه‌کار می‌کنی؟ مرد گفت: تشنه صدای آبم! عاقل گفت: گردو گرم است و عطش می‌آورد. در ثانی، گردوها در گودال آب می‌ریزد و تو دستت به گردوها نمی‌رسد. تا تو از درخت پایین بیایی آب گردوها را میبرد
تشنه گفت: من نمی‌خواهم گردو جمع کنم. من از صدای آب و زیبایی حباب لذت می‌برم
هرچند داستان سمبولیک است ولی عضو شورا مثل آن مرد تشنه، باید عاشق حباب‌های خدمت باشد و باید خدمت و طلب خدمت را بزرگ‌ترین عامل برای رسیدن به‌حق بداند و با داشتن عطش خدمت پای به میدان بگذارد و در غیر این صورت به بیراهه رفته است..
دیگر زمان آن رسیده است که خارج از چارچوب‌های حزبی و گروهی و جناحی به آدم‌هایی برسیم که شورا را برای تحول و توسعه شهر می‌خواهند نه برای عزل و نصب دوستان و خویشان و رانت بازی‌های کودکانه خود، و بدانند توسعه و رونق و درآمدزایی شهر با برنامه‌ریزی‌های جامع که از سوی اعضای شورا تدوین میشود قابل تحقق است و کسی را برای مدیریت شهرداری بگمارند که با تعامل و همسویی با خواست‌های مردم و با استفاده از خرد جمعی، امور شهری را به نحو احسن به‌پیش ببرد
پیشینه این گفتمان را آیا وقت آن نرسیده است که افراد متخصص را روانه شورا کنیم؟ در جلال شرق بخوانید…… مدیرمسئول
در شورای شهر نباید افراد وابسته و وامدار هیچ جناح سیاسی باشند چون وابستگی افراد به جناح های سیاسی باعث پسرفت شهر قشنگ ما میشود
متاسفانه در اکثر ادوار شورا آستانه همیشه شاهد اختلاف های الکی و جناحی بودیم که همه اینها دست به دست دادند و شهر ما بجای پیشرفت ،پسرفت کرد همه دنبال قدرت و ثروت هستند مگر خلاف آن ثابت شود
سیستم اداری شهرداری دارای مشکلات عدیده ای میباشد که باید اول از آنجا شروع کرد