آخرین اخبار
برای معلمانی که ماندگار می شوند!
سرویس یادداشت جلال شرق ،
خبر حادثه دلخراش و فداکارانه “حمیدرضا گنگوزهی“ معلم مدرسه شهید رحیمی روستای نوکجو شهرستان خاش، موج عظیمی از اندوه و افسوس را در میان مردم خصوصا جامعه فرهنگیان بوجود آورد.
واقعه فداکاری این معلم که پس از نجات دانش آموزان جانش را در زیر آوار از دست داد، یادآور وقایع ریز و درشت بسیاری است که طی این سال ها حتی در همین گیلان خودمان بوقوع پیوسته است که یکی از نمونه های بارز آن میتوان به حسن امیدزاده معلم فداکار شفتی اشاره کرد که پس از آتش گرفتن بخاری کلاس جانش را برای نجات دانش آموزان به خطر انداخت و چند سال بعد بدلیل جراحات و عواقب ناشی از سوختگی دارفانی را وداع گفت.
این اولین و آخرین باری نیست که چنین اتفاقاتی در کلاس های درسی که باید محیطی امن برای رشد و ترقی دانش آموزان باشد، به وقوع می پیوندد و مدیران آموزش و پرورش هم طبق معمول بجای جبران و ترمیم کاستی ها، بدنبال قهرمان سازی از چنین رخداد هایی هستند. اتفاقی که حتی واکنش رییس جمهور را نیز در پی داشت که با توئیتی به جاودان بودن یاد و نام معلمی که با نثار جان خود به همه درس شجاعت و فداکاری آموخت، اشاره شده است.
واقعه فداکاری معلم اهل خاش، این امید را در ذهن ها تداعی می کند که هنوز هم هستند آموزگارانی که حاضرند پایشان را از وظیفه شغلی خویش فراتر نهاده و با نثار جانشان همواره در دل ها جاودان بمانند.
متاسفانه امروزه اگر به برخی محیط های آموزشی و کلاس های درس سری بزنید، با برخی معلم نماها با روکش فرهنگی روبرو می شوید که حتی به اندک وظیفه شغلی خود پایبند نیستند و گاهی با وعده کلاس خصوصی و خارج از مدرسه در صدد نوعی رفتاردیگر با دانش آموزان برای کسب نمره قبولی در درس مربوطه خود می باشند. معلمی که عصبانیت ناشی از چک برگشتی و یا دعوای شب گذشته با همسر خویش را سر دانش آموز نگون بخت خالی می کند و فراموش می کند که باید مشکلات زندگی خویش را پشت درب کلاس جابگذارد و عاری از هر نوع دل مشغولی و نگرانی شخصی وارد کلاس شود تا گاهی با لوله پولیکا به جان دانش آموز بخت برگشته نیفتد! باور ندارید سری به نزدیک ترین آشنای محصّل خود بزنید!
مدتی پیش بود که بحث اقدام فداکارانه معلم اهل خاش در یک کلاس درس مطرح شد که سوال یکی از دانش آموزان را در خصوص اینکه (آقای معلم آیا شما هم حاضرید جان خود را برای نجات دانش آموزان به خطر بیندازید؟) در پی داشت و در این لحظه که گویا آقای معلم از سوال دانش آموز یکه خورده بود با پاسخی مبنی بر اینکه (لطفا موضوع را شخصی نکنید) به پایان ختم شد!
البته پاسخ آقای معلم جای بسی تامل دارد درحالی که مسلما هیچ اجباری مبنی بر به خطر افتادن جان فرد برای نجات جان دیگری وجود ندارد اما آیا آقای معلم یک لحظه با خود نیندیشیده که این دانش آموزان یعنی آینده سازان فردای این مرز بوم امانت هایی در دستان او هستند و آیا چنین اقدامی رادر قبال رفتار معلم فرزند خویش انتظار ندارد؟ آیا چنین اظهار نظرهایی اقدامات فداکارانه این چنینی را کمرنگ نمی کند؟ آیا معلمی هنوز هم شغل انبیاست؟
دنیای امروز دنیایی پر از بی اعتمادی ها، فردگرایی ها و کمبود محبت هاست پس بیاییم به بازسازی این ارزش های گم شده در درون خود بپردازیم، چون فردا دیگر خیلی دیر خواهد بود!
ایمان رنجکش : دانش آموز پایه دوم متوسطه مدارس رشت
مطالب مرتبط
ثبت دیدگاه
دیدگاه ها
تا کنون دیدگاهی برای این نوشته ثبت نشده است