جدای از بی‌رغبتی در مدیریت شهری، ضعف مشهود نظارتی شورای اسلامی شهر کیاشهر به عنوان مهم‌ترین علت یکنواختی مدیریت این شهر است که کیاشهر بزرگ را که روزی مدعی شهرستان شدن بود به شهری با سیمای بی‌منظر تبدیل کرده است.
به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی جلال شرق به نقل از آستان خبر، بندر کیاشهر یکی از شهرهای زیبا با ظرفیت‌های بالقوه و بالفعل بوده که با توجه به مواهب طبیعی الهی هرساله پذیرای گردشگران بسیار از نقاط مختلف کشور است.
بوجاق کیاشهر به‌عنوان پارک ملی دریایی و خشکی مأمنی برای ورود پرندگانی نادر این شهر را تبدیل به سرزمین برای بهانه ورود توریست کرده است.
طبیعی است وجود ظرفیت بسیار نیازمند تدبیری برای استفاده از حضور گردشگران می‌باشد که یکی از بدوی‌ترین عوامل زیباسازی و فراهم کردن امکانات اولیه برای مردم و گردشگران است.
یکی از فعالان زیست‌محیطی که هم‌اکنون این شهر را برای سکنا برگزیده از ظرفیت‌های مختلف بندر کیاشهر و دلایل حضورش در این شهر می‌گوید و معتقد است که از ابتدای حضور خود تغییری در بافت این شهر ایجاد نشده است.
مازیار سیدی سخن از فضای دست‌نخورده شهری کیاشهر به میان آورده و می‌گوید که اگر حتی سالی یک کار عمرانی متوسط در شهر اتفاق می‌افتاد امروز شاهد تغییر قابل‌رؤیتی در بندر کیاشهر بودیم.
او به حضور هشت‌ساله خود در این شهر اشاره کرد که تقارن با تکیه زدن شهردار فعلی بر صندلی شهرداری به‌عنوان مدیر شهری دارد.
این تقارن را در اعضای شورا شهر به‌عنوان ناظران عملکردی شهردار نیز جستجو کردیم و به یک نام مشترک در طی دو دوره اخیر رسیدیم.
ضعف مشهود نظارتی شورای اسلامی شهر کیاشهر مهم‌ترین علت یکنواختی مدیریت این شهر است که کیاشهر بزرگ را که روزی مدعی شهرستان شدن بود به شهری با سیمای بی‌منظر تبدیل کرده است.
در اواسط صحبتمان با این فعال زیست‌محیطی صحبت از پل چوبی کیاشهر شد که وجود آن در دل بوجاق به‌جای ایجاد فرصت تبدیل به سرعت‌گیری برای پیشرفت منطقه شده و او ناتوانی مدیریت شهری را همگام با بی‌برنامگی محیط‌زیست در ارائه طرحی مدون برای منطقه عنوان کرد که مانع هر حرکت مفیدی به بهانه‌های مختلف می‌شوند.
سیدی عدم مطالبه‌گری مردم را سومین علت درجا زدن کیاشهر می‌داند که مسؤولان شهرستان آستانه‌اشرفیه را به خواب برده است.
به نظر می‌رسد حضور هشت‌ساله وی در کیاشهر شناخت خوبی از این شهر را در پی داشته که اینگونه از بخش از مشکلات بندرکیاشهر آگاه است.
این فعال زیست‌محیطی از نوع ابقای هشت‌ساله شهردار در سمت خود متعجب بود و می‌گفت که در خوش‌بینانه‌ترین حالت ممکن هم بعد از گذشت این سال‌ها اگر خلاقیت و انگیزه‌ای وجود داشت دیده می‌شد و شاید هم بود ولی من چیزی ندیدم.
وقتی صحبت از بازار و بازچه قدیمی به میان آورد برایم جالب بود که حتی از عدم تحقق وعده‌های پوشالی اعضای شورا و شهردار برای احداث بازارچه در مکانی مناسب باخبر بود و با آهی از روی حسرت، ظرفیت سرکوب شده شیلات و ساختمان آن را نیز یادآور شد و در پایان گفت درد زیاد است و مرهمی نیست و رفت.
قطعاً عدم نظارت درست بالادستی یکنواختی و فقدان خلاقیت را برای مردم به ارمغان می‌آورد که کیاشهر مظلوم به‌شدت این موضوع را با پوست، گوشت و استخوان خود لمس می‌کند.
به‌راستی تا چه زمانی مردم دریادل شهر بندری کیاشهر باید رد بازه‌های موقتی ازجمله انتخابات دل‌خوش به وعده‌های پوشالی باشند.
